DZIECI

                                                                       ~ My cat ~



  Dzieci... Przejawiają w sobie tyle radości i bezinteresowności, że aż niekiedy im zazdroszczę. Nie mają żadnych problemów i tak naprawdę jedyne czym się przejmują to czy będą miały w co się bawić w przedszkolu, w domu z rodzeństwem... ale nie wszystkie. Straszliwie przykre jest to kiedy w jakimś domu nie dzieje się dobrze, nie ma miłości, ciepła rodzinnego ale za to jest krzyk, niekiedy alkohol... Trochę nawiązuje tym do moich dwóch poprzednich postów KLIK / KLIK. Ja moje dzieciństwo wspominam bardzo dobrze, niczego mi nigdy nie brakowało. Pamiętam, że było pełne beztroski, uśmiechu i zwierząt! Od samego bobasa wiedziałam o szacunku do zwierząt ale to temat na inny post. Ciągle prosiłam rodziców o jakieś nowe zwierzątka - były: rybki,chomiki,świnka morska,króliki,koty (mnóstwo aż do dzisiaj!),psy i tak naprawdę wiele innych nawet żółw! Biegałam razem z młodszym rodzeństwem na bosaka po mokrej trawie, moja mama nie trzymała nas w czterech ścianach, było nas wszędzie pełno, obserwowaliśmy i uczyliśmy się świata dzięki licznym spacerom - było ich wiele a nie ze szkoły do domu i tyle... Od najmniejszego jeździłam najpierw ja z rodzicami potem z rodzeństwem nad morze i nie tylko. Mogę śmiało powiedzieć, że moje dzieciństwo było takie jak  bym sobie teraz wymarzyła! Pełne miłości, opieki i troski. W bezpiecznym domu z którego nikt nas nie wyrzuci a nie jak wynajem. Ostatnio dużo myślę o tym dlaczego ludzie którzy posiadają dzieci zachowują się i myślą w sposób w ogóle dla mnie niezrozumiały. Nie  wiem nawet jak to ująć a powinnam wyciągnąć jakiś wniosek z tego co piszę ale tym razem zostawię to Wam. Może oświecicie mnie jak to jest? Czy ja jestem nie myśląca